Temat śmierci klinicznej, a szczególnie duchowej transformacji jakiej podlega człowiek postawiony w sytuacji ostatecznej niezwykle rzadko znajduje swoje odzwierciedlenie w twórczości artystycznej.
Jest to temat trudny, a przez to wymagający od twórcy szczególnej wrażliwości i szerokiego wglądu w świat duchowy, którego istnienie tak wielu sceptyków neguje.
Z tej przyczyny polecam Państwa uwadze spektakl Andrzeja Marii Marczewskiego „Wiara/Nadzieja/Miłość”, który od niedawna dostępny jest na platformie YT.
Trzeba nam „zawsze szukać w sobie”, albowiem każdy z nas to mikrokosmos zawierający wszelkie niezbędne dane, potencjały i możliwości. W jednej z galaktyk owego mikrokosmosu znajduje się lustro prawdy. Zwykle docieramy do niego opuściwszy ciało fizyczne. Następnie, przejrzawszy się w nim spontanicznie wracamy do Źródła, aby po chwili zaistnieć w innej, absolutnie oryginalnej formie.
Zdarzają się jednak tacy, którzy stając przed niezwykłym lustrem, w momencie najczystszej próby obiektywizmu, zdają sobie sprawę, że czegoś nie dopowiedzieli, kogoś nie ukochali, unikali odpowiedzialności związanej z wolna wolą, zgubili sens istnienia, a nawet zaparli się samych siebie.
Owi duchowi podróżnicy dostępują aktu niezwykłej Łaski – wracają w pełni świadomi tego, co w życiu najważniejsze. Nie tyle odmienieni, co raczej przywróceni swej prawdziwej naturze. Niezdolni już oszukiwać ani innych, ani samych siebie, niezdolni zaprzeczać własnemu doświadczeniu.
Ten przekaz płynie również ze sztuki „Wiara/Nadziej/Miłość”. Rada jestem , że mogłam obejrzeć to przedstawienie po raz wtóry.
