Należę do grona osób hołdujących teorii reinkarnacji. Wierzę, że w następnym wcieleniu zbiorę plon tego, co zasieję, czyli pozostawię po sobie w tym życiu. Tak rozumiem sprawiedliwość boską, nieomylną i prawdziwie niezawisłą. Przeczytałam kiedyś takie zdanie „ uważaj, co pozostawiasz za sobą – nic lepszego w przyszłości cię nie spotka„. Nie pamiętam, kto to powiedział. Czy był to wielki mędrzec czy osoba nieznana to bez znaczenia, po prostu miał rację.
Przyznam się, że parę razy patrząc na kalekie dzieci myślałam jakiż strasznych czynów musiały dopuścić się w poprzednim życiu, skoro w tym otrzymały tak trudną i bolesna lekcję. Oczywiście nie zmniejszało to mojej empatii, ot taka refleksja na temat zasad rządzących transmigracją.
Ostatnio rozmawiałam na ten temat z Tadeuszem i po raz kolejny przekonałam się jak wielka jest moja niewiedza, jak ciasne są granice mego poznania. Publikuję skrót jak zwykle z nadzieją, że przyda się komuś dla lepszego rozumienia.
-Chcesz o coś zapytać?
-Tak, jak okrutną zbrodnię trzeba popełnić, aby odrodzić się w całkowicie sparaliżowanym, bezwładnym ciele?
-Wiesz, myślałem, że pojęłaś już kwestię następstwa zdarzeń w kole karmicznym. Widzę, że nie do końca. Nie istnieje „kara za grzechy” w rozumieniu ludzkim. Kiedy działasz wbrew uniwersalnym prawom wszechświata, czyli popełniasz „grzech” cofasz swój własny postęp. O wiele bardziej krzywdzisz siebie niż innych. Konsekwencją, a nie karą jest powrót mający na celu poprawienie tego błędu. Jaki sens miałoby narodzenie w ciele bezwładnym, często o mocno ograniczonych możliwościach intelektualnych? Zaznanie bólu, rozpaczy, niemocy, poczucie straconego życia? Jaki błąd na własnej drodze rozwoju może naprawić osoba, która nie jest w stanie samodzielnie podnieść łyżki? Zastanów się, co czujesz patrząc na kalekie dziecko i na jego rodziców? Wobec dziecka odczuwasz litość, a rodzicom współczujesz?
-Masz rację tak właśnie jest.
-W moim pojęciu litość i współczucie to jednak nie to samo. Prawda jest taka, że wiele osób widząc upośledzone dziecko i jego często fizycznie i psychicznie wykończonych rodziców myśli – lepiej by było gdyby umarło i tak nic nie rozumie, nic z niego nie będzie. Współczują rodzicom, którzy muszą w szarej codzienności zmagać się z tym wyzwaniem. Ludzie widzą poświęcenie i miłość rodzica nie mając zielonego pojęcia, kto tak naprawdę jest tu kochającym bezwarunkowo. Dusze, które zdecydowały się narodzić w takim ciele podejmując tą heroiczną decyzję, stają w blasku miłości czystej, wręcz niepojętej. Zostają namaszczone, jako wyjątkowi mistrzowie duchowi. Przechodzą do tego wymiaru nie „za karę” tylko w darze. One swoją formą stwarzają możliwość odkupienia dla tych, którzy mają się nimi opiekować. Gotowi przyjąć ból fizyczny, cierpienia duchowe i wszystko to, co wiążę się z egzystencją pełną ograniczeń. Nie oszukujmy się życie w ciele fizycznym ma wiele zalet. Jest na swój sposób atrakcyjne. Pomyśl jak wielu wspaniałych chwil doświadczyłaś mając sprawne ciało fizyczne? Oni świadomie rezygnują z tego dla osób, które potrzebują podniesienia.
-Jestem wstrząśnięta. Nigdy o tym w ten sposób nie myślałam. Nie powiem w tej chwili, że do końca zrozumiałam twoje słowa. Na dzień dzisiejszy przekracza to moje wyobrażenie, moje pojmowanie.
-Rozumiem to nie jest łatwa prawda. Jednak zadałaś pytanie i otrzymałaś odpowiedź.
Po Twoim wpisie ożyły wspomnienia. Tadeusz ma rację. Często tylko patrzymy nie widząc głębszego sensu w tym, co nas spotyka, co nas otacza. Wybrałam jedną z takich dróg na to wcielenie i myślę, że gdybym miała możliwość ponownego wyboru, niczego bym nie zmieniła.
Pisz, masz wspaniałe pióro, które potrafi poruszyć najdelikatniejsze struny duszy.
Pozdrawiam
gejzerka
Doświadczyłam i doświadczam wiele fizycznego bólu – jeśli jednak jest to cena za uśmiech anioła to było warto
Reinkarnacja to wymysł diabła. Po śmierci jest sąd a po sądzie niebo albo piekło. Warto pomyśleć o wieczności.
http://tradycja-2007.blog.onet.pl/
Katoliku niestrudzenie pracujesz aby zasłużyć na własne niebo. A ja nadal uparcie twierdzę, że „sąd sądem ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie ” 🙂
Czy wiesz Katoliku, że reinkarnacja była na początku chrześcijaństwa, a usunięto ją z nauki kościoła na V Soborze Ekumenicznym w Konstantynopolu w 553 roku chcąc ujednolicić naukę kościoła?
Czy wiesz, że w XII wieku dopiero ustanowiono celibat dla księży z powodu rozdzielania majątku kościelnego na liczne potomstwo żonatych księży?
Warto pomyśleć o własnej omylności i pokorze przed prawdą 🙂
Witam,
Sądzę, że jest dużo więcej osób które są poruszone tym co piszesz, dajesz ludziom wiedzę, której potrzebują choć przeważnie nie afiszują się z tym, że coś ich poruszyło lub uświadomiło o czymś. Ja bardzo lubię zaglądać na Twoją stronę i czerpać wiedzę z Twoich doświadczeń i przeżyć. Pozdrawiam gorąco. Twoja praca ma wielki sens. Dziękuję za to że tworzysz tak wspaniały blog. Bożena
Dziękuję za te słowa chociaż nie jestem pewna czy na nie zasłużyłam .
Dokładnie zrozumiałam wypowiedz Tadeusz, tak myślę. Te dusze niczym Jezus wzięły na siebie ból istnienia w niedoskonałym ciele ludzkim aby dać możliwość udoskonalenia innych, często bliskich sobie dusz. to wyraz współczucia i miłości w nieludzkim rozumieniu. Dzięki za tę opowieść
bardzo dziekuje za to wyjasnienie i w ogole za caly blog!!!! mialam niepelnosprawnego ciezko chorego synka, zmarl w maju 2016 w ogromnym cierpieniu i po pasmie strasznych niewyjasnionych jak dotychczas w pelni chorob. nie moge dojsc do siebie po jego odejsciu, byl dla mnie wszystkim, winie sie za jego nieuzasadnione dlugotrwale cierpienie i wiele rzeczy, chociaz wiem ze smierc byla dla niego ulga. ciagle mi sie sni on i czasem inni moi zmarli krewni. nie wiem dlaczego. czasem tez czuje mentalnie jego obecnosc w pokoju. mam nadzieje, ze znajde tutaj chociaz czastkowe odpowiedzi na wiele moich pytan. jak dotad zaden astrolog mi nic nie podpowiedzial ani nie wyjasnil [interesuje sie profesjonalna astrologia i stad wiem m.in., ze moj synek przyszedl do mnie z jakas misja; nie wiem tylko z jaka], az przypadkowo – albo nie – znalazlam artykul w DF i tu trafilam.
dziekuje i pozdrawiam!